Geçtiğimiz günlerde "Dürüst Olma Zamanı" başlıklı yazısıyla İsrailli meslektaşlarını dürüst olmaya davet eden İsrailli Gazeteci Gideon Levy bu kez de İsrail Savunma Kuvvetleri'nin (IDF) sivil halka, özellikle de çocuklara yönelik saldırılarını teşhir eden bir yazı kaleme aldı:

Gazze’de savaşmak “savaş gösterişi”. Geçmiş savaşlarla karşılaştırınca, bu çocuk oyunu. Pilotlar tatbikattaymış gibi engellenmeden bombalıyor, tanklar ve topçular zırhlı araçlarından evleri ve sivilleri bombalıyor, istihkam birlikleri meşum korumalı araçlarından ciddi bir karşı çıkışla karşılaşmadan tüm sokakları yok ediyor. Büyük, geniş bir ordu, çaresiz bir halka karşı ve çatışma alanlarını terk eden, güç bela savaşan zayıf, dağınık bir örgüte savaşıyor. Kahramanlığımızla ve zaferimizle övünmeden önce bunların hepsi açıkça söylenmeli.

Bu savaş aynı zamanda kurbanları nedeniyle de çocuk oyunu. Çarşamba itibarı ile Filistin Sağlık Bakanlığı’na göre Gazze’de öldürülen bin kişiden 311’i, neredeyse üçte biri, B'Tselem (İsrail’de) insan hakları örgütüne göre 270’i çocuk. Kara saldırısının başlamasından bu yana ölen çocukların sayısının üçe katlandığını belirten BM’nin hesaplamalarına göre yaralanan 4500 kişiden 1550 civarı çocuk. İnsani ve etik standartlara göre bu çok büyük bir miktar. Yanan, kan kaybeden ve ölen çocukların sayısını görmek için Şifa Hastanesi’nden gelen fotoğraflara bakmak yeterli.

Tarih, sayısız yaşam alan sayısız savaşlar gördü. Fakat bu savaştaki korkunç oran, ölenlerin üçte birinin çocuk olması yakın tarihte görülmedi. Allah, Gazze’deki kreşlerdeki çocuklara merhamet göstermedi, İsrail Savunma Kuvvetleri de (IDF) göstermedi. Savaş, çocuklarla kutsanmış bir halkın yaşadığı yoğun nüfuslu bir alanda sürdürülünce olacağı bu. Gazze sakinlerinin neredeyse yarısı 15 yaşın altında.

Hiçbir pilot ya da asker savaşa çocukları öldürmek için gitmedi. Aralarından hiçbiri çocukları öldürmeye niyetlenmedi, ama aynı zamanda görünen o ki hiçbiri onları öldürmemeye de niyetlenmedi. IDF, Mayıs 200’den beri halihazırda 952 Filistinli çocuğu öldürmüşken savaşa gittiler.

Toplumun bu rakamlara şok edici ilgisizliği akıl almaz durumda. Bin tane propagandacı ve savunucu bile bu canice cinayeti affettiremez. Birileri Hamas’ı çocukların ölümü için suçlayabilir ama dünyadaki hiçbir mantıklı insan Gazze’den gelen fotoğrafların ve istatistiklerin ışığında bu gülünç, kusurlu propaganda mallarını yutmaz. Birileri Hamas’ın sivil halkın arasında saklandığını söyleyebilir, sanki Tel Aviv’deki Savunma Bakanlığı sivil halkın göbeğine yerleşmemiş gibi. Birileri Hamas’ın çocukları canlı kalkan olarak kullandığını da iddia edebilir, geçmişte bir ülke kurmak için savaşan kendi örgütlerimiz çocukları silah altına almamış gibi.

Gazze’de öldürülen çocukların çok büyük çoğunluğu Hamas tarafından canlı kalkan olarak kullanıldıkları için veya Hamas için savaştıkları için ölmedi. Öldüler, çünkü IDF ailelerinin, apartmanlarının, onların üzerine roket attı, ateş açtı. Gazze çocuklarının kanları işte bu nedenle Hamas’ın değil, bizim ellerimizde ve biz hiçbir zaman bu sorumluluktan kaçamayacağız.

Bu savaşta hayatta kalan Gazzeli çocuklar olanları hatırlayacak. Geride bıraktığımız kan ve yıkımın ortasında neyin zenginleştiğini anlamak için Nazareth doğumlu Juliano Mer Khamis’in “Arna’nın Çocukları” belgeselini izlemek yeterli. Film, Gazze’dekinden daha az dehşete şahit olan Cenin çocuklarının savaşçı ve intihar bombacısı olmak için büyümelerini gösteriyor. Evinin yok edildiğini, kardeşinin öldürüldüğünü, babasının küçük düşürüldüğünü görmüş bir çocuk affetmeyecek.

Kasım 2006’da Gazze’yi ziyaret etmeme son kez izin verilişinde Beit Lahia’daki Indira Gandhi kreşine gittim. Okuldaki çocuklar, bir gün önce ne gördüklerini çiziyorlardı: bir IDF roketi okul otobüslerine çarpıyor ve öğretmenleri Najwa Halif’i gözlerinin önünde öldürüyordu. Şok içindeydiler. Aralarından bazılarının şu anda kendi kendilerini öldürmüş ya da yaralamış olması olası.