Eylemciler yiyecekleri raflardan aldılar ve müşterileri “Y kuşağının”(*) durumuna dikkat çekmek için kendileriyle yemek yemeye davet ettiler.

Kesinlikle bu haftada bir gün, Paris’te veya çevresinde bir yerlerdeki bir süpermarkette, birkaç düzine genç Fransız eylemci bir koridor seçecek, bir müzik takacak ve raflardan ne istiyorlarsa alarak pikniğe başlayacak. “L'Appel et la Pioche” grubu, yeniden saldıracak, meyve-sebze, mandıra veya balık tezgahı global kapitalizme, azgın tüketime, banka kurtarmalara, sağlıksız barınmaya, pahalı yiyeceklere ve dünyada yanlış olan her şeye karşı ani bir protestoya dönüştürülecek.

“Süpermarket pikniği” sürebildiğince –güvenlik eylemcileri dışarı atana ya da polis gelene kadar- sürecek. Müşteriler, raflardan istedikleri şeyleri alarak veya sadece cipsler, şekerlemeler ya da kaliteli meyveler arasından hafif gelen şeyleri alarak buna katılmaya davet edilecek.

“L'Appel et la Pioche”, şimdiye kadar dört kez baskın yaptı ve son derece etkili bir protesto yöntemi olan taleplerini durdurmaya niyetleri yok.

Grubun 26 yaşındaki lideri Leïla Chaïbi “Herkes mitinglerden sıkıldı ve sabah 6’da markette bildiri dağıtmak ne etkili ne de eğlenceli. Bu eğlenceli ve neşeli, korkutucu değil, basını da cezbediyor. Bu, mesajımızı karşı tarafa ulaştırmanın en kusursuz yolu” diyor.

Kendini politikaların ve eylemciliğin yenilenmesine adayan yeni bir sol partiyle bağlantılı olan Chaïbi’nin grubu, sadece radikal bir özentiden fazlasını ortaya koyuyor ve ülke çapında ilgi çekiyor.

Stajyer gençlerin ücret almaları ve daha iyi koşullarda çalışmaları için mücadelelerin emektarı olan Chaïbi, sistem tarafından ihanete uğradığını hissende olan milyonlarca genç Fransız erkeği ve kadınını temsil ettiklerini iddia ediyor.

Grubun bir başka üyesi olan 34 yaşındaki Victor, “Biz oyunu oynadık, çok çalıştık ve iyi eğitim aldık, çünkü bize bunun sonunda iyi bir iş ve daire sahibi olacağımız söylendi. Ama bu doğru değildi. Gerçek bir iş ve düzgün bir dairemizin olmasının önünde büyük zorluklar var.” diyor.

Halkla ilişkiler alanında kısa süreli anlaşmalarla çalışan ve şimdi iş arayan Chaïbi, Observer’a grubun isteklerinin sınırlı olduğunu söyledi ve “Ben maaş olarak ayda binlerce euro istemiyorum ya da 5 odalı büyük bir daire istemiyorum. Sadece doğru dürüst şeyler istiyorum” dedi.

Son yıllarda, Fransa’nın “Y kuşağının” veya “bebekken yenilenlerinin” problemleri manşetlere çıkıyor. Diğer birçok Avrupalı toplumlar gibi, on yıllarca süren büyümeden sonra, belki de yüzyıllardır ebeveynlerinden daha düşük yaşam standartları olan gençlerin ik sahne alışları. Son araştırmalara göre, 1973’te üniversiteden yeni mezun olanların sadece yüzde 6’sı işsizken, bugün oran yüzde 25-30 civarında; malların fiyatları ikiye, üçe katlanırken maaşlar 20 yıl boyunca sabitlendi; 1970’de 50 yaşındaki insanların maaşları 30 yaşındakilerden sadece yüzde 15 yüksekti, şimdi ise bu uçurum yüzde 40. Gençler aynı zamanda büyük ihtimalle ekonomik krizden ağır zarar görecekler.

Çalışmanın yeni yöntemleri, aynı zamanda gösteri yapmanın da yeni yöntemleri anlamına geliyor. Chaïbi, “Biz zaten kısa süreli sözleşmelerin belirsizliği altındayız, bu nedenle greve gitmemizin anlamı yok. Ama bir süpermarket çok kamusal ve medyanın eylemlerimizi çekmek için orada olacağından eminiz” diye konuşuyor.

Grup şimdiye kadar tepkilerin iyi olduğunu belirtiyor. Eylemciler, Paris banliyölerinde bir süpermarkette, kasiyerlerin etraflarında kendiliğinden bir alkış çemberi oluşturduğunu söylüyor. Başka bir yerde de özel güvenliklerin “dostça” yaklaştıklarını. Fransa’nın her yerinde “pouvoir d'achat”ın (durağan ücretlerin alım gücünün) zayıflaması kızgınlık için bir neden.

Ekonomik kriz öfkeyi daha çok ateşleyecek. Yine de henüz İngiltere’yi vurduğu kadar kötü değil, daha sıkı düzenlemelere ve çok daha düşük bireysel borçlanmalara rağmen Fransız işyerleri bu yıl hâlâ işten çıkarmalarda çok büyük yükseliş bekliyor. Sendikalar, yedek işgücü tehdidine karşı büyük ölçüde pasifler, işleri korumak için iş yavaşlatma eylemlerini kabul ediyorlar.

Fransız Sosyalist Partisi’nin kargaşa içinde olmasıyla birlikte, soldaki protestoların alternatif biçimleri, özellikle partiden ayrılmış ve karizmatik postacı Olivier Besancenot’nun öncülük ettiği bir grup baskınlar yapmakta. Evsizlerle ilgili veya göçmenlerin sınır dışı edilmelerine dair protestolar kavgalara ve ideolojik tutarsızlığa saplanan Sosyalist Parti’den bağımsız olarak gerçekleşiyor.

Jeudi Noir adlı yeni bir grup da Paris’teki boş binaların arazilerinde organize oluyor. Apartman daireleri için gazetelerde seri ilanların görünmesiyle “Kara Perşembe” olarak adlandırılan günün ardından, eylemciler Left Bank’ın kalbinde neredeyse 5 yıldır boş duran bir kliniği işgal ettiler.

Şimdi eski klinik odalarından birinde yaşayan 28 yaşındaki Julien Bayou, “Bu sadece kendime yaşayacak bir yer bulmak değil. Politik bir etki yaratıyoruz. Biz sadece birçok insanın yaşayacak yere ihtiyacı varken kusursuz durumdaki bir yapının yıllarca boş durmasının yanlış olduğunu düşünüyoruz” diyor.

Chaïbi, eski kliniğin mutfağında yaşıyor. “Bu sadece süpermarketlerle ilgili değil. Bu, sistemle savaşmakla ilgili” diyor.

Haber: Jason Burke

(*): Çoğunlukla 1980 sonrasında doğan ve aşırı tüketime, reklamlara gözü kapalı inanmaya eğilimli kuşağa verilen isim.

http://www.commondreams.org/headline/2009/01/25-3 adresinde yer alan yazıdan çevrilmiştir.

Daha önce yapılan eylemlerin görüntüleri için: http://lappeletlapioche.blogspot.com/