Content feed Comments Feed

6 Şubat 1917’de, Merkezi Savaş Endüstrisi Komitesi içerisinde yer alan ve Menşeviklerden etkilenmiş olan bir grup, Geçici Hükümet talepli bir gösteri için aşağıdaki çağrıyı yayımladı. Savaş Endüstrisi Komiteleri, 1915 yılında Rus iş adamları tarafından, Rusya hükümetini askeri teçhizat konusunda desteklemek amacıyla kurulmuştu. Müdür ve mühendislerden oluşan komitedeki eksikler, fabrikalarda seçimle belirlenen işçi grupları ile doldurulmuştu. Bolşevikler ve Sosyalist Devrimciler genel olarak sanayi işçileriyle patronlar ve müdürler arasında böylesi bir işbirliğine karşı çıkarken, bazı Menşevikler işçi gruplarına katıldılar.

1917 başında, Merkezi Savaş Endüstrisi Komitesi bünyesinde bulunan ve Menşeviklerden oluşan Merkezi İşçi Grubu, çarlık rejiminin yerine Geçici Hükümetin gelmesi çağrısıyla işçileri harekete geçirmeye çalıştı. 6 Şubat 1917’de fabrikalarda dağıtılan aşağıda yer alan çağrı 8-9 Şubat 1917’de Merkezi İşçi Grubu üyelerinin gözaltına alınmasına neden oldu. Hükümet de Duma’nın toplanmasını 27 Şubat gününe kadar erteledi. İşçiler ise aşağıdaki bildiride çağrısı yapılan kitlesel gösteri yerine bir günlük grev ile hükümete yanıt verdiler.



Zorba rejim ülkeyi boğuyor. Mülkiyeti olmayan sınıflar üstüne tüm ağırlığıyla bastıran otokrasinin politikası, savaşın zaten şiddetli olan yıkımlarını daha kötü hale getiriyor. Hükümetin çıkarcılığı, savaşın, sayıları bile belli olmayan kurbanlarını çoğu zaman çoğaltıyor.

Ciddi bir gıda stoku krizi yaratan hükümet, inatla günden güne ülkeyi açlığa ve bütünlüklü bir yıkıma sürüklüyor. Hükümet savaş koşullarını, işçi sınıfının haklarını elinden almak için kullanıyor. İşçileri fabrikaya zincirleyerek fabrika serflerine dönüştürüyorlar. Savaşın önüne koyduğu görevleri yerine getirmekten aciz olan iktidar, hal böyleyken savaşı, Rusya’nın çeşitli halkları üzerindeki zulüm ve baskıyı yoğunlaştırmak için kullandı.

Savaş, halkın kendisi değil de mevcut otokratik iktidar tarafından bitirilirse, ne savaşın bitmesi ne de halkın çok arzu ettiği barış, halkın sefaletten çıkmasını sağlayabilir.

Otokrasi, savaşı bitirir bitirmez halk için yeni zincirler üretmeye girişecek. Savaşın bitmesi, halka rahatlama yerine yeni ve daha korkunç felaketler getirebilir. Halk, özellikle de proletarya, siyasi haklardan yoksun eli kolu bağlı bir şekilde keyfiyete, işsizliğe ve açlığa terk edilecek. Hükümetin baskı yönetimiyle birlikte yüksek fiyatlar ve işsizlik, işçi sınıfını yoksulluk ve esarete düşürecek.

İşçi sınıfı ve demokratik güçler daha fazla bekleyemez. Kaybedilen her gün tehlikelidir. Şu anda çözüm için ortada duran acil görev, zorba yönetimi kesin bir şekilde bertaraf etmek ve ülkeyi tamamıyla demokratikleştirmektir. Bu, işçi sınıfı ve demokratik güçler için hayat memat meselesidir.

Yukarıda belirtilen her şeyden kaynaklı olarak, varlıklı burjuva toplum ile yetkililer arasındaki ihtilafın, özellikle işçi sınıfının etkin müdahalesine uygun koşullar yarattığı açıktır. Halk hareketi, Duma’nın hükümet ile çatışmasını baskı rejimine karşı nihai patlamayı teşvik etmek için kullanabilir.

Biz ………………… işçileri (Bildiri, tüm fabrikalardaki işçiler için hazırlandığından boşluğa fabrika ismi gelecek; ç.n.), şunlar için kesin karar verdik: acilen güçlerimizi birleştirmeye ve örgütlenmeye, bir fabrika komitesi seçmeye girişmeye; başka atölye ve fabrikalardan yoldaşlarla anlaşmaya varmaya; birçok kurulda yer alan tüm yoldaşlara, bu anın olağanüstü önemini izah etmeye; kararlarımıza ilişkin diğer fabrikalara bilgi vermeye.

Duma (parlamento) toplandığı anda genel ve örgütlü bir halk inisiyatifi hazır olmalı.

Duma toplanmadan önce, işçi sınıfının ve demokratik güçlerin temel taleplerini ortaya koymak üzere fabrika fabrika, bölge bölge, Petrograd’daki tüm işçileri eşzamanlı olarak Tauride Sarayı’na (Duma’nın merkezi) doğru hareket ettirin.

Bütün ülke ve ordu, işçi sınıfının sesini duymalı. Sadece, mücadele yoluyla örgütlenmiş ve halka destek olma eğiliminde olan bir Geçici Hükümet, politik özgürlüğü güçlendirerek ve hem Rusya proletaryası hem de diğer ülkelerin proletaryaları için kabul edilebilir koşullarda barışı getirerek ülkeyi çıkmaz sokaktan ve ölümcül yıkımdan çıkarabilir.

http://links.org.au/1917-view-streets-mensheviks-central-war-industry-committee-provisional-government adresinde yayımlanan metinden çevrilmiştir.

Bir sonraki bildiri için: https://gercegingunlugu.blogspot.com/2017/03/1917-rusya-devrimi-bildirileri-4.html

Çeviri: Gerçeğin Günlüğü

Gerçeğin Günlüğü'nü Facebook üzerinden takip etmek için buraya tıklayınız

1917 Rusya Devrimi Bildirileri-2: ‘Halkın gazabının günü yakındır’ başlıklı olan bir önceki bildiriyi okumak için buraya tıklayınız

22 Ocak 1917’de (Jülyen takvime göre 9 Ocak), Petrograd’da (St. Petersburg) yaklaşık 150 bin işçi savaşa ve çarlığa karşı bir protesto grevi gerçekleştirdiler ve bu, 6 hafta sonra patlak verecek olan Rusya devriminin öncü şoku oldu.

Aşağıda yer alan çağrı bildirisi, grev öncesindeki günlerde Sosyal Demokrat Bölgelerarası Komitesi (Mejrayonka) tarafından dağıtılmıştı. 22 Ocak, çarlık rejiminin 1905 yılında barışçıl bir gösteriyi askeri güç kullanarak şiddetle bastırdığı ‘Kanlı Pazar’ın yıl dönümüydü.

Bölgelerarası Komite üyeleri, bütün Marksist Sosyal Demokratları toplayarak, savaşa, otokrasiye ve işçileri, savaşı desteklemek üzere vatansever bir çabaya sürükleyen liberal girişimlere karşı birleşik sosyalist cepheyi ortaya çıkarmak üzere Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi’nin gruplarının bir araya gelmesini istiyorlardı. 1917 yılında Mejrayonka, Bolşevik akım ile birleşti.



Sosyal Demokrat Bölgelerarası Komitesi (Mejrayonka) tarafından eylem çağrısı

Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi

Bütün ülkelerin proleterleri, birleşin!

Yoldaş işçiler! İşte üçüncü kez, büyük yas günü 9 Ocak’ın yıl dönümü, burjuvazi ve asiller hükümeti tarafından örgütlenmiş iğrenç savaşın ortasında geliyor. Savaş, üçüncü yılında devam ediyor. Hükümet, milyonlarca emekçiyi uzak savaş meydanlarında ve kirli siperlerde, cephelerde şereften yoksun biçimde ölmeye gönderiyor. Açlıktan, soğuktan ya da kendileri gibi tamamen masum olan emekçi kardeşleriyle giriştikleri kanlı bir çatışmada ölüyorlar.

Bütün ülkelerin emekçilerinin birbirlerini vahşice boğazladığı, patlattığı ve öldürdüğü sonu gelmeyen savaşların nedeni ne? Avrupa erkek nüfusunun yarısının yaralanması, sakat kalması ya da yok olması ile amaçlananlar neler? Gazete yazarı bozuntuları, burjuvazinin dalkavukları, bizi ahenkli bir koro şeklinde yanıtlayarak, hukuk ve adalet için, tüm halkların kardeşlik ve eşitliği için savaş açıldığını söylüyorlar. Onlara göre bu amaçlarla milyonlarca insan kıyıma uğruyor, birbirine eziyet ediyor ve masum insan kanı akıyor.

Yoldaşlar! Gerçeği, bir yalanla gizlemek istiyorlar. Hukuk, ahlak ve adalete dair düzmece ve haince kelamların, milyonların katledilmesini perdelemeye hizmet etmesi dehşet vericidir. ‘Efendilerimiz’; soylular, bankacılar ve sanayiciler en alçak suçları işlerken her zaman yalanlara bel bağlamışlardır. Güçlerini düzenbazlıktan alırlar. Egemen sınıflarımız, güçlerini ve zenginliklerini, halkın cehaleti ve bölünmüşlüğü üzerinden kurarlar.

Ne var ki cehalet nedeniyle, askeri üniforma giymiş ve askeri disiplinle sindirilmiş kardeşlerimizin ta kendisi, 9 Ocak 1905’te Kışlık Saray’ın önündeki uğursuz meydanda isyancı proletaryaya ateş açtı ve savunmasız baba ve annelerinin kanlarını döktü. Süngü, kırbaç ve kurşunlarla hükümeti 1905 ve 1906’daki ilk Rusya devrimini bastırdı. Trepov, “Fişeklerinizi cimri kullanmayın” emri vermişti. Fakat yoldaşlarımızı kimin süngü ve kurşunları öldürdü? Bunlar, bilinçten yoksun işçi ve köylülerin süngü ve kurşunlarıydı.

1905’teki büyük devrim karşısında zafere ulaşmak hükümet ve burjuvazi için zahmetsiz olmuştu. Sadece birkaç bin işçi ve birkaç yüz asker öldü. Bu askerler de işçi ve köylülerdi. Yoldaşlar; katışıksız zorba hükümet, bizi bölünmüş ve işçi sınıfını örgütsüz tutarak iktidarda kalıyor. Ancak 12 yıllık bir deneyim biriktirdik. Burjuvazi şimdi bizi kandıramayacak! Yakınlarımızın ve sevgili dostlarımızın hukuk ve adalet için değil, burjuva gazetelerin zırvalarında söyledikleri haliyle ‘vatanın sanayisi gelişsin’ diye cephede öldüğünü, annelerinin ve eşlerinin arkalarından ağladığını eksiksiz hatırlayacağız.

Yoldaş askerler! Burjuvazinin kârını arttırması için sizin ölmeniz gerekiyor. Yamyamlıklarının büyümesi doğrultusunda daha fazla mekân olabilmesi için sizin ölmeniz gerekiyor. Rusya onlar için çok küçük. Onlara İstanbul’u, Boğaz’ı ve Çanakkale’yi verin. Savaşan tüm ülkelerin burjuvazilerine, böylesi doyumsuz bir iştah yön verir. Şu anda hiçbiri savunmada değil. Hepsi saldırgan.

İşçi sınıfının direnişini zayıflatmak amacıyla, her bir ülkenin burjuvazisi, işçileri vatansever olmaya ve vatanı korumaya çağırır. Aslında vatanı koruruz, ancak bir dış düşmandan değil. Onu, adı çarlık istibdadı olan bir iç düşmandan koruruz. Onu, savaş başlatan bir haydut çetesinden koruruz. Bunlar, katiller güruhudur ve proletaryanın baş kaldıran kesimlerini vatanseverliğe davet ederek parçalamaya çalışırlar. Burjuvazinin ve onların gazete beslemelerinin amaçları, proletaryayı yanlış yöne göndermektir.

Aramızda, burjuvaziyle birleşmeye çağrıldıklarında sınıf öz bilincimizi unutan, savaş endüstrisi komitelerindeki işçi gruplarının üyesi olan hainler var. Yavaş yavaş fakat eksiksiz bir şekilde proleter inançlarını yitirdiler. Burjuvazinin gerisine düşerek, itaatkâr bir şekilde burjuvazinin faydasına olan her şeyi tekrar ettiler. Biz bunlara ‘Dokunmayın!’ diyoruz.

Savaşın başlangıcında, iç barıştan bahsetmişlerdi.

Şu anda, Merkezi Savaş Endüstrisi Komitesi’ndeki işçi delege, işçi sınıfının sesini çarpıtıyor. Hükümetin sözleriyle, burjuvazinin savaşında ona yardım etmek üzere proletaryayı ‘kitlesel politik eylemler’ gerçekleştirmeye davet ediyor. Ancak Prens Lvov ve Miliukov’un başında bulunduğu burjuvazinin, sadece bütünlüklü polis rejimine karşı değil, İstanbul’un ve boğazların güvenceye alınacağı bir fetih savaşını örgütleyecek durumda olmayan kişilere karşı da mücadele ettiğini unuttular. Miliukov’un, devrime karşı mücadele etmek ve kanlı hükümdarlığa yönelik paramparça olmuş güveni yenilemek için Guchkov’lar ile birleştiğini unuttular.

Hayır yoldaşlar, bizler ve onlar aynı yolda değiliz. Burjuvaziye, hükümetle kavgasında vereceğimiz bir yardım, yalnızca burjuvazinin devrimi erteleyen ve bizim kendi durumumuz üzerinde felaket etkisi yaratan fetih hedeflerine erişmesini kolaylaştırır.

Fakat biz, işçiler, köylüler ve çilekeş ordu güçlüdür; ancak kendimize bel bağlayabiliriz. Bu nedenle yoldaşlar, proletaryanın sınıf mücadelesi yolunda cesaretle ilerleyelim. Proleter vazifelerimizin henüz ortadan kalkmamış olduğunu hatırlayalım. 9 Ocak 1905 bayraklarımızın üzerine yazdığımız talepler hâlâ canlıdır. Sosyalizm ve yeni bir yaşam için birlikte mücadele edeceğiz; sadece bir defaya mahsus değil, dünya çapında, uyumlu bir aile olan uluslararası proletarya ile muazzam bir birliktelik oluşturarak yapacağız.

Bugünden tezi yok görevimiz, güçlü bir parti örgütlenmesi yaratmaktır. Biz Bolşevik ve Menşevik Sosyal Demokratlar, siz yoldaşlarımızı, güçlü bir proletarya orduyu isyana kaldırabileceği için tek bir Sosyal Demokrat İşçi Partisi oluşturmaya davet ediyoruz. Proletaryanın ve ordunun gücü, soylulara ve bürokrasiye karşı hazırlanarak tamamen kokuşmuş polis rejimi devrilebilir. Onun kalıntıları üzerinde demokratik bir cumhuriyet yaratılabilir. Yoldaşlar, halkın gazabının günü yakındır. O gün, halk kitlelerine yönelik şiddet uygulayan ahlaksız hükümete yönelik bir intikam, yargılama ve cezalandırma günü olacaktır.

Bugünden tezi yok, 1905 yılında yaşamları haince heba edilen yoldaşlarımız için büyük bir acı ve ıstırap günü olan 9 Ocak’ta saflarımızı daha kararlı biçimde sıklaştıracağız. Kardeşçe dayanışmanın çelikten zinciri bizleri çok daha güçlü bağlayacak. Yoldaşlar, uyumlu ve güçlü bir şekilde haykıracağız: Tahtta oturan saldırgandan intikam alalım. Milyonluk servetlerini biriktirmek için halkın emeğinin kan ve terini kullanan çarlık yardakçılarını ve halkın katillerini mahvedelim. Halkın sıkıntıda olduğu felaket dönemleri boyunca ziyafet çektiler. Kocalarını ve oğullarını öldürerek, eşleri ve anneleri, kendi kazanımları için fatura ödemeye zorladılar.

Yoldaşlar, sizleri, 1905 yılında 9 Ocak’taki bir günlük genel grevde düşenleri anmaya çağırıyoruz. İleri yoldaşlar! Savaşı protesto etmek üzere mitingler ve toplantılar düzenleyin. Politik baskı kurbanları için ve illegal basını finanse etmek üzere para toplayın. Bugün, örgütlü proletarya güçleri yeniden gözden geçirilecek. Bugün, bir kez daha gülü bir şekilde ve hep birlikte haykırmalıyız:

Kahrolsun istibdat! Yaşasın devrim! Yaşasın geçici devrimci hükümet! Kahrolsun savaş! Yaşasın demokratik cumhuriyet! Yaşasın işçi sınıfının uluslararası dayanışması! Yaşasın birleşik bir Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi!

Petersburg Bölgelerarası Komitesi

Ocak 1917


http://links.org.au/1917-view-streets-mezhraionka-day-peoples-wrath-near adresinde yayımlanan metinden çevrilmiştir.

Bir sonraki bildiri için: https://gercegingunlugu.blogspot.com/2017/02/1917-rusya-devrimi-bildirileri-3-ancak.html

Çeviri: Gerçeğin Günlüğü

Gerçeğin Günlüğü'nü Facebook üzerinden takip etmek için buraya tıklayınız

1917 Rusya Devrimi Bildirileri-1: Kahrolsun savaş, yaşasın devrim! başlıklı olan bir önceki bildiriyi okumak için buraya tıklayınız

Ekim Devrimi’nin 100. yılı vesilesiyle, ABD’li tarihçi Barbara Allen ve Kanadalı sosyalist John Riddell tarafından Ekim Devrimi’ne giden süreçte kitlelere çağrı amacıyla oluşturulan bildiri ve açıklamaların çevirileri bir seri halinde yayımlanmaya başlandı. Bu serinin ilki olan ve Bolşeviklere yakın öğrenciler tarafından oluşturulan ve savaşa karşı olan öğrencileri, Rusya işçi ve köylüleri ile bir araya gelerek geçici devrimci hükümeti iktidara getirmeye davet eden “Kahrolsun savaş, yaşasın devrim” başlıklı bildiriyi aşağıda okuyabilirsiniz.


Devrimci öğrencilere çağrı, Aralık 1916;

‘Bütün ülkelerin proleterleri, birleşin!’

Rusya’nın devrimci öğrencilerine.

Zaferin şanı, sadece cesur olana verilir,
Mücadelede düşen, mahcubiyet nedir bilmez…
Gençlik; şarkımız size söyleniyor-
Sonsuz görkemimiz size…


Yoldaşlar! İşin zor ve sıradan olduğu gericilik yılları boyunca, çözüme doğru giden kesin eylemler talep eden sorgulamalar yoktu. Bu sebeple, öğrencilerimiz arasında ortaya çıkan ayrışmalar, yeterince iyi tanımlanmış yöntemle gün ışığına çıkamadı. Öğrenciler arasında bayağı, burjuva haller gelişti ve yozlaşmış bir yapının pis kokulu çürümüşlüğünde bunlar daha güçlü hale geldi. Ancak şimdi bu haller var gücüyle açuığa vurmuştur. Böylesi haller, eksiksiz bir ideolojik iflası ve genel öğrenci kitlesinin pervasız oportünizmini kanıtlar.

Bir zamanlar, devrimci demokrat hallerinde birleşmiş görünüyorlardı. Şimdi, toplumdaki sınıfsal çelişkiler şiddetlenmişken, öğrenciler iki karşıt gruba ayrılmıştır. İlki, son zamanlarda daha güçlü hale gelen ve Rusya liberal burjuvaları ile ideolojik açıdan bağlantılı olan burjuva-oportünist gruptur. İkincisi devrimci-sosyalist gruptur ve dünya proletaryasının enternasyonalist, sınıf temelli ideolojisine haizdir.

İlk gruba seslenmeye dair hiçbir arzumuz olmaksızın, fikirlerimizi paylaşan fakat çeşitli nedenlerle hâlâ proletarya örgütlerindeki sosyalist çalışmaların kenarında duran yoldaşlara sesleniyoruz. Geçmişte öğrenci kitlesinin büyük bir kısmı sadece bu çalışmaları destekliyordu, fakat günümüzde devrimci dünya görüşü, buna uygun düşen adımları atmayı zorunlu kılar. Olaylar, duygudaşlıktan vazgeçmeyi, öğrencilerin burjuva kesimleri ve Rusya burjuvazisiyle tamamen birleşmeyi ya da düşünce ve sözlerden, kesin devrimci eyleme doğru geçmeyi ve günümüz köleliğini alaşağı etmek için büyük mücadele veren proletarya ile kendilerini bağlantılandırmayı dayatır.

Evet, öğrenciler gayet ‘sempatizandı’: ‘Halkın’ çıkarları üzerine çok fazla konuştular, ancak büyük değerleri adına en ufak şeyi yapabilmeye dair düşüncelerle çok fazla zaman harcadılar. En iyilerinin hepsi mahvoldu. Bilincini ve iradesini ‘aç ve kölelerle’ birleştirerek, mevcut çarın talancı tazı sürüsüne karşı zorlu ve kahramanca mücadelenin sırat köprüsüne doğru ilerlediler.

Kutsal dava için kaybedilenlerin ebedi hatıralarına

Rezil hapishanelerde işkence görenlerin ebedi hatıralarına

Bize yaşam bilgisini verenlerin ebedi hatıralarına


Öğrenciler? Kendilerini, kesin bir ideolojik konumlanışa sahip olduklarına inandırmışlardı ve bununla, eylemsizliklerini ve zayıf iradelerini gerekçelendiriyorlardı. Tanımlanmış bir ideolojik ‘konumlanışı’ uzun zaman önce yitirdiklerinin farkında değillerdi. İdeolojik-toplumsal inançların sağlam temelleri üzerinde değil, pespaye oportünizmin kirli bataklığı üzerinde duruyorlardı. Böylece uzun zaman yaşadılar. İdeolojik moral çöküntüsünün zehirlenmiş havasını soludular. Kibirleriyle, pek yüce ‘konumlanışları’ ve (hareketsiz) hallerinin mutlak değerine ilişkin nutuk çektiler. Öğrenciler, gitgide bataklığın daha derinine saplanırken yıllar geçip gitti.

Egemen sınıfların ve onların hükümetlerinin yağmacı politikaları sonucunda dünya savaşı patlak verdi ve bu, herkesin hızla yanıtlaması gereken ağır soruları gündeme getirdi. Bu hemen ele alınması gereken sorunlara ve gözler önüne serilen korkunç olaylara Rusya’daki çeşitli toplumsal katmanlar farklı tepkiler verdi. Şu ana kadar, öğrenciler arasında bu sorulara yönelik tek bir tutum olmamış, olamamıştır. Burjuva basın, “ulusal birliğe” dair ne kadar yalan söylerse söylesin, halk (proletarya ve köylüler) savaş istememektedir.

Öğrencilerimizin devrimci azınlığı, ‘toplum’ denen şeyle değil, halkla aynı fikirdedir. Öğrenciler, birinci devrimin (1905) barikatlarında hakla birlikteydi, gericiliğin zorlu yıllarında onlarla birlikte acı çektiler ve onlarla birlikte, halkı sadece araç olarak gören burjuvazinin alçak düşmanlığını durdurmaya çalıştılar. Öğrenciler, proletaryayla birlikte, Enternasyonal’in kızıl bayrağını bütün ülkelerin burjuvazilerinin toplu saldırısından ve sosyalizmin bazı eski öğretmenlerinden savundu. Bazı öğrencilerin şovenizm eliyle kandırıldıkları ve savaşı etkin bir şekilde kabul ettikleri ve tamamen devlet ile onun para çantaları anlamına gelen ‘vatanı’ savunmak için hayali zalimlerin önüne attıkları doğrudur.

Dünya kıyımı başladığı andan itibaren, sadece ‘karşı koymamaktan’ daha iyi bir şey bulamayanların arasında, daha önceleri devletin sınıf egemenliğinin en güçlü ifadesi olduğunu ve mevcut hükümetinin burjuva egemenliğini ifade ettiğini söyleyenler bile vardı. Bunlar, tek haklı savaşı, proletaryanın burjuvaziye ve Kanlı Nikolay tiranlığına karşı, günümüz kölelerinin günümüz zalimlerine karşı savaşı olarak görüyorlardı.

‘Karşı koymama’ kararlarıyla, kendilerini yoldaşlarının çoğundan ayırdılar. Proletaryaya sırtlarını döndüler, çözülme ve sefahata yöneldiler. Savaşın 28 ayından sonra, sanki ezilenleri savunmak için kaldırmış oldukları ellerinin, çarlıkla kardeşçe bir kucaklaşmayı ördüğünü dehşetle fark ettiler. Aldatılmış olduklarını ve hükümdarlarla dost olmanın sonu gelmeyen, sürüncemeli uzun savaşın başlıca nedeni olduğunu anladılar.

İkinci Enternasyonal, enternasyonalistler ile nasyonal sosyalist unsurlar arasındaki çelişkilerin çok şiddetli olmadığı barış zamanında dahi devrimci eylem örgütü rolünü oynamaya uygun değildi. Ağırlıklı kısmı, emperyalist savaş durumunda acil devrimci eylemlerin gerekliliğinin bilincinde değildi. Dünya Savaşı başladığında, oportünizm ile tüketildi ve proletaryayı devrimci eyleme çağırma isteğinden yoksun hale getirildi. Belirsiz pratik konumlanışı sayesinde, sıklıkla radikalleşen entelijansiyanın sempatisini kazandı. Barış zamanında bile insanlar üzerindeki militarizm boyunduruğunu çıkarıp atamazsa, yaratılmış ‘büyük’ kıyım zamanında bunu yapmaya çok daha az muktedir olacaktı. Birleşik dünya burjuvazisi, Enternasyonal ile karşı karşıya kaldığında daha yürekli adımlar atmak gerekiyordu ancak tek bir eylem arkasında birleşemedi. İkinci Enternasyonal’in pratik konumlanışının iflası, yürekli eylemler gerçekleştirmesi gerektiğinde örgütlülüğünün ve iradesinin hâlâ ne kadar zayıf olduğunu gösterdi.

Bu tarihsel ders boşa gitmedi. Kan ve gözyaşı denizinden, yaralıların iniltilerinden devrimci proletaryanın ve eylemin uluslararası örgütü olarak Üçüncü Enternasyonal ortaya çıkacak. Birinci Zimmerwald Konferansı toplandığında, gelecekteki Enternasyonal’in güçlerini bir araya getirme girişimi olarak Avrupa proletaryasına yönelik ‘manifesto’sunu sıcak karşılamıştık.

Savaşın en başından itibaren, enternasyonal işçi sınıfının tekil parçaları arasındaki örgütsel bağlantı koptu. İşçi sınıfı, kendisine karşı birleşmiş olan burjuvaziye karşı sosyalist zaferlerini korumaktan başka bir şey yapamazdı. Şimdi örgütsel dağılma evresinden çıkarak, devrimci eylem temelinde birleşme evresine geçiyor. Bundan böyle yoldaşlar, her birimiz tarafından sahip olunan inançlar, sosyalist örgütlere katılma derecemizle ölçülecektir. Şu andan itibaren bizim yanımızda olmayan her kimse bizim karşımızdadır.

İşe koyulun yoldaşlar! İllegal sosyal demokrat işçi örgütlerine girin! Savaşa ve savaşın faillerine karşı mücadele için kendi öğrenci örgütlerinizi yaratın! Bu örgütleri, Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi ile bağlantılandırın. Bunların içinde sosyalist ve devrimci propagandayı güçlendirme ruhuyla yasal demokratik örgütlerde de çalışabilirsiniz. Harekete geçmek ve konuşmak için inisiyatif alın! Mümkün olan her şekilde, insanların tüm Rusya’nın despotunun süngüsünden özgürleşebilmeleri için parçalar halindeki yanılsamaları yok edebilirsiniz. Çalışın! Çalışın yoldaşlar!

Duydunuz: “Emekçi erkek ve kadınlar, anneler ve babalar, dullar ve yetimler, yaralanmış ve sakat kalmış olanlar ve savaşın tüm kurbanlarına sesleniyoruz; tüm sınırlar, kanla ıslanmış alanlar, şehir harabeleri ve ceset dağları boyunca elinizi birbirinize uzatın: ‘Bütün ülkelerin işçileri, birleşin!’ Bunlar, ilk Zimmerwald Manifestosu’ndan sözler. Bunları duydunuz mu? ‘İki yıl dünya savaşı. İki yıl yıkım. İki yıl kana bulanmış kurbanlar ve kudurmuş gericilik. Bunun sorumluluğunu kim taşıyacak? Barut fıçısına yanan meşaleyi atanları kim arkasında saklar? Kim savaş istedi ve uzun zamandan beri buna hazırlandı? Egemen sınıflar yaptı!’

Duyuyor musunuz yoldaşlar: ‘Mezara yatırılmış milyonlarca insan, mateme sokulmuş milyonlarca aile, dul ve yetime döndürülmüş milyonlarca aile, harabe üstüne yığılmış enkaz ve kültürel değerlerin yok edilmiş eşsiz nesneleri ile savaş çıkmaz bir sokağa girdi.’ ‘Ne fatihler ne de fethedilmişler var. Daha kesin olarak hepsi yenildi, kan kaybıyla zayıf düştü, harap oldu, tükendi. Bunlar, dehşet dolu savaşın sonuçları. Dolayısıyla, egemen sınıfların emperyalist dünya egemenliğine dair hayalleri gerçek olmayacak.’

Duyuyor musunuz yurttaşlar: ‘Barışta, kapitalist sistem emekçiyi tüm yaşam zevklerinden mahrum bırakır. Savaşta her şeyden, yaşamından bile mahrum bırakır. Cinayetler yeter! Acılar yeter! Yıkım yeter! İnsanların katline olabildiğince çabuk bir şekilde son vermek için tasarrufunuzda olan bütün araçları kullanın! Savaşın acilen son bulmasını talep edin! Mahvedilmiş ve harap olmuş insanlar – kendinizi mücadeleye sürün! Daha cesurca hareket edin! Çoğunluk olduğunuzu ve eğer isterseniz baskın kuvvet olabileceğinizi hatırlayın. Savaşa yönelik nefretin ve toplumsal kurtuluşa dair arzunun tüm ülkelerde büyüdüğünü hükümetlere gösterin. Böylece halklar arasında barışın vakti yaklaşacak. Kahrolsun savaş!’

Bunlar ikinci Zimmerwald Manifestosu’ndan sözcükler: ‘Mahvedilmiş ve harap edilmiş halka.’ Bu, sosyalizmin davetkâr sesi! Büyük olayların eşiğindeyiz. Beklemiyorlar. Oyalanmayın yoldaşlar! Geç kalmamaya dikkat edin! Enternasyonal’in öncü birliği katliamı, iğrenç köleliği durdurmak, yeni yaşam biçimleri yaratmak için kanla bulanmış alana şimdiden girmiş durumda. Bütün yeni ve büyük güçler, devrimin zaferi için ve halkın isyan festivaline doğru ilerliyor. Onları sırtlarından hançerlemeyeceğiz. Arkalarından takip edeceğiz. Bu nedenle ileri yoldaşlar! Uzlaşmaz mücadelenin şerefli, kızıl bayrakları altındaki Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi saflarında yer alan işçilere ayak uydurun!

Çarist monarşiyi hesap vermeye çağırın! Kahrolsun savaş! Yaşasın devrim! İleri! Geçici devrimci hükümet için! Rusya Demokratik Cumhuriyeti için! Sosyalizm için! Yaşasın devrimci işçilerin Üçüncü Enternasyonal’i!

http://links.org.au/1917-view-from-streets-down-with-war-long-live-revolution adresinde yayımlanan metinden çevrilmiştir.

Bir sonraki bildiri için: https://gercegingunlugu.blogspot.com/2017/02/1917-rusya-devrimi-bildirileri-2-halkn.html

Çeviri: Gerçeğin Günlüğü

Gerçeğin Günlüğü'nü Facebook üzerinden takip etmek için buraya tıklayınız

Blog içi arama

En çok okunanlar

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

İzleyiciler

Günlük Arşivi