Yazan: Arundhati Roy *

YENİ DELHİ - Sri Lanka’da gözler önüne serilen dehşet onu kuşatan sessizlikle mümkün hale geldi. Ne olduğuna dair uluslararası medyada –ya da benim yaşadığım yer olan Hindistan’daki anaakım medyada- neredeyse hiç haber yok. Süzgeçten geçen çok az enformasyona göre, Sri Lanka devleti “teröre karşı savaş” propagandasını, ülkedeki demokrasinin tüm şekillerini parçalamak ve Tamil halkına yönelik tarifsiz suçlar işlemek için incir yaprağı olarak kullanıyormuş gibi görünüyor.

Devlet, aksini ispat edemedikçe tüm Tamillerin “terörist” olduğu ilkesiyle hareket ediyor ve sivil alanlar, hastaneler ve sığınaklar bombalanarak savaş alanlarına çevriliyor. Gerçekçi tahminler köşeye sıkışmış sivillerin sayısını 200 binin üzerinde olarak veriyor. Sri Lanka ordusu gelişmiş tanklara ve hava araçlarına sahip.

Bu arada, evlerinden edilen Tamiller için Vavuniya ve Mannar bölgelerinde birkaç “refah köyünün” kurulduğunda dair haberler var. Londra’daki The Daily Telegraph gazetesi bu köylerin savaştan kaçan siviller için zorunlu bekleme merkezleri olacağı haberini verdi. Bu, toplama kamplarının üstü örtülü söylenişi mi?

Sri Lanka eski Dışişleri Bakanlarından Mangala Samaraweera, The Daily Telegraph’a şöyle konuşmuş: “Birkaç ay önce devlet Colombo’daki tüm Tamilleri güvenlik tehdidi altında olabilecekleri gerekçesiyle kaydetmeye başladı ancak bu Nazilerin 1930’larda yaptığı gibi başka amaçlarla istismar edilebilir. Aslında giderek tüm Tamil halkını potansiyel terörist olarak etiketliyorlar.”

Devletin Tamil Elam Kurtuluş Kaplanları’nı “temizlemek” olarak bahsedilen amacı göz önünde bulundurulduğunda sivillerin ve “teröristlerin” bu art niyetli yıkımı, devletin soykırımla sonuçlanacak bir şeyin eşiğinde olduğuna işaret ediyor gibi görünüyor. Bir Birleşmiş Milletler (BM) tahminine göre, halihazırda birkaç bin insan öldürüldü. Daha binlercesi de ağır yaralandı.

Şahit olduğumuz –ya da aksine Sri Lanka’da olan ve kamusal incelemeden çok etkili biçimde saklanan şey- arsız, açıkça ırkçı bir savaş. Sri Lanka devleti, Sri Lanka Tamillerinin marjinalize edilmesi ve yabancılaştırılmasına her şeyden önce neden olan şey olan derinlemesine içine işlemiş ırkçı önyargıları açığa vuran bu suçları dokunulmazlıkla işleyebiliyor. Bu ırkçılığın toplumsal dışlamayı, ekonomik ambargoyu, katliam ve işkenceyi kapsayan uzun bir tarihi geçmişi var. Barışçıl ve şiddet içermeyen protestolarla başlayan on yıllarca senelik iç savaşın gaddar doğasının kökleri buraya dayanıyor.

Katliam karşısında ölüm sessizliği sürüyor

Sessizlik neden? Mangala Samaraweera başka bir röportajında “Sri Lanka’da bugün adeta özgür basının nesli tükenmiş” demişti. Toplumu korkuyla donduran ölüm mangalarını ve “beyaz kamyonetli adam kaçırmaları” anlatmıştı. Muhalif sesler kaçırıldı ve katledildi. Uluslararası Gazeteciler Federasyonu, Sri Lanka devletini gazetecileri susturmak için anti-terör yasalarının, kaybedilmelerin ve suikastların bileşimini kullanmakla suçluyor.

Hindistan hükümetinin Sri Lanka’ya malzeme ve lojistik desteği verdiğine dair teyit edilmemiş haberler var. Eğer bu doğruysa çok çirkin. Ya diğer ülkelerin hükümetleri? Pakistan? Çin? Yarım etmek veya durumu kötüleştirmek için ne yapıyorlar?

Sri Lanka’daki savaş, Hindistan’ın Tamil Nadu eyaletinde 10’dan fazla insanın kendisini kurban etmesine neden olan öfkeyi ateşledi. Halkın öfkesi ve ıstırabı –çoğu içten ama bazıları besbelli utanmazca politik dalavere olan- bir seçim kampanyası konusu haline geldi.

Bu endişenin Hindistan’ın geri kalan kısmına yansımamış olması garip. Oralar neden sessiz?

Sri Lanka’da olanların derecesi göz önünde bulundurulduğunda sessizlik mazur görülemez. Hatta Hindistan devletinin çatışmalarla amatörce uğraşan sorumsuz uzun tarihi nedeniyle daha fazlası, önce bir taraftaydı, sonra diğer tarafa geçti. Demek ki bunları daha erken dile getirmesi gereken bazılarımız öyle yapmadı, sırf savaşa dair enformasyon yokluğundan böyle oldu.

Dolayısıyla katliamlar sürerken, on binlerce insan toplama kamplarında engellenirken, 200 binden fazlası açlıkla yüz yüzeyken ve bir soykırım beklenirken bu büyük ülkede bir ölüm sessizliği var. Bu devasa bir insani trajedi. Dünya müdahale etmeli. Şimdi. Çok geç olmadan.

* Arundhati Roy: “Küçük Şeylerin Tanrısı” isimli kitabıyla ün kazanan Hindistanlı yazar, barış aktivisti, mimar.

http://www.boston.com/bostonglobe/editorial_opinion/oped/articles/2009/03/31/the_silence_surrounding_sri_lanka/ adresinde yayımlanan makaleden çevrilmiştir.